Një histori e lashtë amerikane vendase pretendon se njeriu ka dy ujqër brenda tij, një ujk të bardhë që mbetet i ëmbël dhe i qetë dhe një tjetër i zi, i zi si errësira e thellë e natës që na shtyn të bëjmë keq, të flasim keq. Sipas kësaj historie antike, këta dy ujqër janë në një konflikt të vazhdueshëm, i cili mbizotëron dhe që ushqejmë më shumë.
Këtë histori të bukur e lexova diku rastësisht dhe prej ditësh tani më endet në mendje, ndonjëherë e dëgjoj të tingëllojë në mendjen time, i peshoj fjalët e saj një nga një dhe trembem kur kuptoj se edhe unë kam dy ujq. Njëri i qetë dhe i qeshur më shikon me dashuri dhe tjetri i egër më shikon me dy sy të ndezur.
Shume e vështirë të jesh i rritur, vështirë të jesh në gjendje të mbijetosh në kaosin e jetës së përditshme. Bashkëveprimi me njerëzit është më kompleks sesa guxoj të them. Unë mendoj se sa lehtë një koment i rastësishëm nga dikush i njohur ose plotësisht i panjohur mund t’ju prishë humorin. Pyes veten se çdo gjurmë mirësjelljeje dhe gjykimi ka humbur dhe kryesisht sepse kemi një nevojë të fortë për të përhapur të keqen rreth nesh dhe jo diçka të bukur.
Ju patjetër që keni nevojë për një armë të rëndësishme që të jeni në gjendje ta lini ujkun e zi duke agjëruar. Ju patjetër duhet të jeni në harmoni me egon tuaj. Të mos i keni mbivlerësuar aftësitë tuaja por edhe të dini vlerën tuaj. Të duash veten, jo në një mënyrë egoiste plot arrogancë, me atë dashuri të nënës që përmban kujdes.
Pra, pasi të keni ekuilibruar mirë në litarin e ngushtë të egos tuaj, duhet të mësoni të keni dëgjim selektiv. Keni një filtër të padukshëm që heq bisedat e këqija. Nuk është e çuditshme që ne themi se fjalët janë zogj që fluturojnë larg dhe megjithatë ata që përmbajnë mjaft dozë të së keqes kanë aftësinë të ulen rrotull në mendimet tona, të vrapojnë rreth tij dhe të krijojnë një forcë të pakontrollueshme të së keqes, e cila nga ana tjetër na shtyn të bëjmë mendime të këqija, konspiracione për të rikthyer gjakun.
Fiks i gjithë ky proces që ushqen ujkun e zi. Ky rreth vicioz mendimesh që na mban të bllokuar në një situatë të keqe dhe nuk na ofron asnjë paqe në vend të kësaj shton stres dhe energji negative.
Fjalët janë vërtet zogj që fluturojnë larg. Nuk është e mundur të pëlqehet nga të gjithë dhe natyrisht nuk është e mundur të jesh i pagabueshëm. Por pse duhet të kujdesemi për mendimin e të tjerëve? Biseda me lehtësi që do të na hedhë një kalimtar? Pse të shqetësohesh me një frazë të rastësishme?
Eshte e vështirë të lësh fjalët të fluturojnë, sidomos në ditët e sotme ku ekspozimi pro-vetvetes në mediat sociale, u jep mundësinë të gjithëve të krijojnë një mendim rreth nesh nga profili ynë në internet pa na njohur. Por, çka nëse një ditë vendosni të mos dëgjoni fjalët e këqija?
Me siguri ditën e parë do të dështoni, ditën e dytë do të anashkaloni gjysmën e të këqijave dhe për rreth një javë do të ndjeni një paqe të brendshme. Në fakt, nëse dëgjoni muzikë dhe lexoni ndonjë libër gjatë ditës, së shpejti jeta juaj do të fillojë të marrë një cilësi tjetër, ujku i zi do të flejë i qetë brenda jush dhe e bardha do t’ju buzëqeshë me dashuri.
Por ajo që është e rëndësishme në të gjithë këtë proces është që ndërsa largoheni nga të gjitha këto mendime negative që janë një burim toksik i energjisë negative, aq më i qartë do të jetë mendimi juaj dhe natyrisht qartësia e mendimit na çon në korrigjimin e përfundimeve dhe lëvizjeve.
Pra, nëse doni që ky Shtator të jetë rasti për diçka të re, për diçka ndryshe filloni të luani lojën me dy ujqërit, duke lënë pa ushqim atë ujk të zi që vazhdon të na mbajë rob i një realiteti negativ dhe të bëhet një rast për të mos parë ana e bukur e jetës. Në fakt, nëse jeni pak bujar, mësoni t’u jepni buzëqeshjen tuaj më të gjerë kritikëve tuaj.
