Njeriu duhet të respektojë jetën e çdo kafshe. Ai duhet të përdorë njohuritë për të mirën e kafshëve. Çdo kafshë ka të drejtë për kujdes, vëmendje dhe mbrojtje nga njerëzit.
Megjithatë, ekziston edhe ana tjetër. Kur kafshët përdoren për të mbrojtur njerëzit dhe veçanërisht fëmijët.
Një kafshë shtëpiake në familje ndihmon në mbajtjen aktive të fëmijëve, krijimin e ndjenjave të pranimit dhe mirëkuptimit ndaj të tjerëve (empatia), ndërton vetëbesim dhe nxit një ndjenjë përgjegjësie.
Sidomos për fëmijët me autizëm, qentë mund të veprojnë si një “shkop social” që e ndihmon fëmijën të bëhet më social dhe më i sigurt kur ndërvepron me të tjerët.
Sipas studimeve të Universitetit të Misurit, bashkëjetesa e të dyve kontribuon në shoqërimin, lehtësimin e stresit dhe përgjegjësinë e të mësuarit.
“Kur krahasova aftësitë sociale të fëmijëve me autizëm që jetonin me qen kundrejt atyre që nuk jetonin, fëmijët me qen dukej se kishin aftësi më të mëdha sociale,” tha studiuesi kryesor në Qendrën Kërkimore për Ndërveprimin Njerëz-Kafshë (ReCHAI).
“Më e rëndësishmja, megjithatë, provat zbuluan se fëmijët me ndonjë kafshë shtëpiake në shtëpi kishin më shumë gjasa të merrnin pjesë shoqërore në një grup, duke kërkuar informacion ose duke iu përgjigjur pyetjeve të njerëzve të tjerë. Këto lloj aftësish sociale janë zakonisht të vështira për fëmijët me autizëm, por ky studim tregoi se ndërveprimi i fëmijëve me të tjerët ishte më i madh nëse ata jetonin me një kafshë shtëpiake”, përfundon studimi.
Në studimet morën pjesë 70 familje. 60% e tyre kishin një qen si kafshë shtëpiake. Prindërit e fëmijëve kanë pranuar se me praninë e një qeni në shtëpi, ndryshimet në sjelljen e fëmijëve janë të mëdha.
Gjithashtu vërehet se fëmijët janë më socialë dhe flasin më shumë me njëri-tjetrin kur ka një kafshë shtëpiake në klasë. Kjo është diçka që duket të jetë e vërtetë edhe për fëmijët me autizëm dhe mund të shpjegojë rritjen e ekstroversionit të tyre. Megjithatë, prindërit duhet të jenë mjaft të kujdesshëm në marrjen e një vendimi të tillë, sepse fëmija mund të jetë i ndjeshëm ndaj tingujve të fortë, si lehja dhe mund t’i prishet qetësia.
Etnologu dhe psikoterapisti 76-vjeçar François Béziers është një pionier i terapisë së kafshëve, një metodë përmes së cilës një kafshë (qen, mace, lepur, gomari, kali) vepron si ndërmjetës, së bashku me një profesionist (zakonisht një psikolog, psikiatër, edukatore speciale, terapist pune, infermiere, fizioterapist) në rastet e çrregullimeve mendore, vështirësive zhvillimore ose autizmit, tek fëmijët dhe të rriturit. Ai gjithashtu ka shkruar disa libra dhe ka shumë vite punë kërkimore dhe klinike.
