Mendimet tona shpërthejnë në zorrën tonë shumë më shpesh sesa mendojmë. Ky ndikim bëhet e dukshme që nga fëmijëria jonë me ekzistencën e dhimbjes së barkut. Sa herë nuk kemi dashur të shkojmë në shkollë sepse na dhemb stomaku? Sepse ndoshta nuk kemi bërë detyrat tona të shtëpisë, ose kemi frikë të përballemi me një mësues të rreptë, ose me një shok klase të vështirë. Sot, sa herë na dhemb barku kur shqetësohemi për diçka, apo kur kemi përvojë frike apo trishtimi? Nuk është një produkt i imagjinatës sonë, zorrët janë vërtet të lidhura drejtpërdrejt me psikologjinë tonë!
Zorrët dhe truri: Le ta vendosim marrëdhënien e mendimit të zorrëve nën mikroskop. Si është e lidhur zorrët biologjikisht me trurin tonë, dhe për këtë arsye me mendimet dhe ndjenjat tona? Zorrë jonë komunikon me trurin – shumë më tepër sesa mendojmë. Truri është organi më i izoluar dhe më i mbrojtur në trup. Ai qendron në një kafkë kockore, e rrethuar nga një membranë e dendur, ndërsa çdo pikë gjaku që shkon për të depërtuar ne tru filtrohet. Zorrë është në zemër të ngjarjeve. Organi më i madh ndijor në trup pasi ka një sipërfaqe të madhe. Ai e njeh çdo molekulë që përbën brendësinë tonë, pasi merret me tretjen e ushqimit, kontrollin e hormoneve dhe sistemin tonë imunitar, por edhe me çfarëdo bakterjesh që banon në trupin tone.
Pa zorrë, truri nuk do ta kishte idenë se çfarë po ndodhte brenda nesh, dhe si duhet të reagojë! Sinjalet e dërguara nga zorra jonë përfundojnë në zona të veçanta të trurit të cilat lidhen me vetë-njohjen, emocionin, moralin, frikën, kujtesën dhe ndjenjën e motivimit. Pra sinjalet e një konfuzioni të zorrëve të pakënaqura në zonat përkatëse. Stresi është treguar se ndryshon “motin” e zorrës sonë, duke ndryshuar funksionin e tij. Kjo do të thotë që ne nuk jemi përgjegjës vetëm për ato që i vendosim në stomak, por edhe për mendimet që “ushqehemi” vetë. Një sulm ankthi mund ta lërë zorrën tonë të prekshme për disa ditë pas përfundimit të tij. Disa nga simptomat janë lodhja, humbja e oreksit, keqtrajtimi i përgjithshëm dhe diarreja.
Në rastin e sindromës së zorrës së irrituar, pacientët pësojnë rritje të niveleve të depresionit ose ankthit. Kjo për shkak se 95% e serotoninës që prodhojmë prodhohet në qelizat e zorrës. Pra, kur “ngatërrojmë” zorrën tonë dhe nuk funksionon siç duhet, ne përfundojmë duke dëmtuar ekuilibrin tonë mendor! Kështu, ne zbulojmë se kujdesi për zorrën tonë është një shqetësim kryesor për psikologjinë tonë, dhe se zorrë është e lidhur me mendimin tonë shumë më intensivisht nga sa kemi menduar më parë! Në fakt, stresi dhe mendimet e pakëndshme mund të çojnë në ulje të serotoninës dhe tretje jonormale.
Ankthi na bën të sëmurë.
Edhe më e rëndësishme është marrëdhënia midis zorrës dhe sistemit tonë imunitar. Pjesa më e madhe e sistemit imunitar (rreth 80%) është në zorrë. Kjo do të thotë se ajo që ne konsumojmë është e filtruar plotësisht para se të përdoret si karburant nga trupi ynë. Por çfarë do të thotë kjo për një sistemin imunitar “të dobët”? Eshtë e thjeshtë: Kur zorra jonë nuk po bën mirë, miqtë e saj, antitrupat, e kanë të vështirë të bëjnë punën e tyre. Një zorrë e shëndetshme dhe pa stres është e barabartë me një sistem të fortë imunitar! Ndoshta kjo është arsyeja pse ne vazhdojmë të dëgjojmë që ankthi ynë po na bën të sëmurë. Ndoshta janë mendimet tona të këqija që na bëjnë të sëmurë, pasi ata shpesh janë përgjegjës për pakënaqësinë e zorrëve tona dhe mosfunksionimin e saj në të ardhmen.
