Kur fëmija juaj shfaq ankth, zakonisht dallohet nga shenja specifike. Këtu përfshihen varësia nga prindërit, ngurrimi për të shkuar në shkollë, mungesa e vetëbesimit, vështirësia në përqendrim, vizitat e shpeshta në tualet, kafshimi i thonjve dhe shfaqja e nervozizmit ose tensionit. Është e rëndësishme të kuptoni se për çfarë shqetësohet fëmija juaj në mënyrë që ta ndihmoni atë të menaxhojë ankthin e tij.
Menyrat e mire ndaj inkurajimit dhe komunikimit.
Për ta ndihmuar fëmijën tuaj të njohë dhe të shprehë ankthin e tij, shmangni injorimin e tij ose pretendimin se nuk ekziston. Në vend të kësaj, jepini atij mjetet për të kuptuar dhe shprehur ndjenjat e tij, të tilla si stresi, ankthi, acarimi ose frika. Inkurajoni komunikimin duke treguar disponueshmërinë dhe duke shmangur përgjigjet standarde si “mos u shqetësoni tani”.
Duke i lënë kohë dhe vëmendje shqetësimeve, ta degjoni ate.
Është e rëndësishme të lini fëmijën tuaj të flasë për shqetësimet e tij pa e ndërprerë ose duke u përpjekur të ndryshojë temën. Dëgjoni me kujdes dhe pa gjykuar, duke lënë kohë (5-15 minuta) për këtë komunikim. Kjo qasje e ndihmon fëmijën të heqë qafe shqetësimet e tij të brendshme.
Shmangni pyetjet e mbyllura.
Rekomandohet që të përdorni pyetje të hapura me fëmijët tuaj, në vend të pyetjeve që çojnë në përgjigje të thjeshta po ose jo. Shembuj të tillë si “Më trego…” inkurajojnë fëmijët të shprehin mendimet dhe ndjenjat e tyre, në vend që thjesht t’i përgjigjen asaj që mendoni se ndjejnë.
Ndërtoni një kuti shqetësimi.
Krijoni një aktivitet si “kutia e shqetësimit” për t’i ndihmuar fëmijët tuaj të përballojnë shqetësimet e tyre në një mënyrë më konkrete. Kjo kuti mund të jetë një kuti e vërtetë, e dekoruar apo edhe një koncept imagjinar ku fëmijët mund të vendosin në mënyrë simbolike shqetësimet e tyre.
Respektoni dhe mos i përforconi ndjenjat e fëmijës.
Shprehni mirëkuptimin e ndjenjave të fëmijës tuaj me fraza si “Unë e kuptoj se si ndihesh” në vend të komenteve nënçmuese. Kjo qasje krijon një mjedis të sigurt për fëmijën tuaj dhe e inkurajon atë të shprehë dhe përpunojë ndjenjat e tij.
Nxiteni fëmijën të ketë vetëbesim dhe të përballet me frikën.
Ndihmojeni fëmijën tuaj të përballet me frikën e tij me përforcime pozitive dhe besim në forcat e veta, duke i inkurajuar ata që të përballojnë situata të ndryshme me besim.
Përdorni pyetje të hapura.
Shmangni pyetjet e mbyllura që çojnë në përgjigje me një fjalë. Preferoni pyetje të hapura që e nxisin fëmijën të flasë më lirshëm dhe të shprehë mendimet e tij në mënyrë më të detajuar.
Mbështetni fëmijën tuaj pa ia përforcuar frikën.
Është e rëndësishme të dëgjoni me kujdes fëmijën tuaj kur ai flet për frikën e tij, duke ofruar ndjeshmëri dhe mirëkuptim emocional pa e përforcuar frikën e tij përmes gjuhës së trupit ose fjalëve.
Mësojini fëmijës se si t’i zgjidhë problemet e tij.
Ndihmoni fëmijën tuaj të mësojë të menaxhojë problemet e veta. Flisni me të për shqetësimet e tij, ndani realisten nga imagjinare dhe mendoni për zgjidhje së bashku. Inkurajoni të menduarit realist dhe zgjidhjen e pavarur të problemeve.
