“Përulësia nuk do të thotë të kesh një mendim të ulët për veten, por të jesh më pak i vetë-përvetësuar” – Sid Banks-
Në këtë kuptim, përulësia barazohet me gjendjen njerëzore. Nuk ka të bëjë fare me vetëvlerësimin e lartë apo të ulët, por me njohjen e faktit që ne jemi një nga shtatë miliardë valët në oqeanin e jetës dhe se asnjëri prej nesh nuk është pak a shumë i rëndësishëm se të tjerët.
Pa pasur nevojë të bëj asgjë për këtë, dielli lind në mëngjes dhe yjet dalin në mbrëmje. Para se të ngrihemi nga shtrati, Toka ka përfunduar një të tretën e rrotullimit të saj rreth boshtit të saj dhe shtatë miliardë njerëz kanë bërë çmos për t’u bërë më të lumtur dhe për të lehtësuar dhimbjen e tyre.
Dhe meqenëse nuk jam në krye, mund të pushoj dhe të shijoj jetën. Nuk jam i turpëruar nga të kuptuarit se jam i dobët – madje edhe krejtësisht i pafuqishëm – përballë forcave shumë më të larta se të miat, por, përkundrazi, ndihem i lirë.
I lirë për të shijuar jetën kur gjërat shkojnë sipas dëshirës sime, por edhe për të treguar stoicizëm dhe dinjitet kur thirret për të menaxhuar vështirësitë. I lirë t’i dua dhe t’i ndihmoj njerëzit kur ata sillen ashtu siç do të doja, por gjithashtu t’i dua dhe t’i ndihmoj kur sjellja e tyre nuk është ashtu siç dëshirojnë.
I lirë për të krijuar jetën e ëndrrave të mia kur gjërat duken të lehta, por gjithashtu i lirë për të vazhduar lëvizjen në atë drejtim ose për të hequr dorë dhe për të hartuar një rrugë të re kur gjërat duken të vështira.
Në fund të fundit, kjo më duket se është thelbi i të gjitha dëshirave tona: liria për të shijuar jetën tonë dhe për të kontribuar për të Gjithën, si të lehtën ashtu edhe atë të vështirë, në çfarëdo mënyre që mundemi dhe për sa kohë që jemi këtu.
Se si shkojnë gjërat nuk është në dorën tonë. Nuk ka qenë kurrë në duart tona. Por nëse vendosim gurin tonë të vogël dhe luajmë rolin tonë, është e pabesueshme se sa larg mund të shkojmë.
